28 lutego br., pomimo pozornej egzotyki, zapadł ważny wyroku Trybunału w sprawie C-567/17.
Trybunał uznał, że art. 27 ust. 1 lit. b dyrektywy 92/83/EWG w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych należy interpretować w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do alkoholu etylowego skażonego zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, zawartego w produktach kosmetycznych lub środkach higieny jamy ustnej, które, choć nie są przeznaczone jako takie do spożycia przez ludzi, są jednak spożywane jako napoje alkoholowe przez niektóre osoby.
Dalej Trybunał stwierdził, że ww. przepis dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że ma on zastosowanie do alkoholu etylowego skażonego zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, zawartego w produktach kosmetycznych lub środkach higieny jamy ustnej, które choć nie są przeznaczone jako takie do spożycia przez ludzi, są spożywane jako napoje alkoholowe przez niektóre osoby, jeżeli podmiot dokonujący przywozu tych produktów z danego państwa członkowskiego w celu umożliwienia w państwie członkowskim przeznaczenia ich dystrybucji przez inne osoby na rzecz konsumentów, wie, że są one również spożywane jako napoje alkoholowe, i zleca ich produkcję oraz etykietowanie, biorąc tę okoliczność pod uwagę w celu zwiększenia sprzedaży.
Nie dublując treści prasowych, warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że Trybunał skupił się w wyroku na zasadniczym przeznaczeniu wyrobu (korzystającego z preferencji podatkowych), nie przerzucając na sprzedawcę obowiązków związanych z ewentualną weryfikacją rzeczywistego wykorzystania zbywanych produktów przez konsumentów.
